Ik ben Rita Farinha, beter bekend in de capoeira-wereld als Professora Sexta-feira. Mijn eerste kennismaking met capoeira was toen ik 15 jaar oud was, nadat ik een reportage over Bahia, Brazilië op tv had gezien. Ik werd meteen verliefd op deze fascinerende kunstvorm. Sindsdien heb ik een reis van passie en inzet afgelegd, waarbij ik workshops heb gegeven, veel heb gereisd en verschillende keren naar Brazilië ben teruggekeerd om meer over capoeira te leren. Door de jaren heen heb ik de eer gehad om deel te nemen aan seminars met enkele van de grootste namen in de capoeira-gemeenschap.
Na vele jaren van intensieve training en inzet heb ik de titel van professora verworven. Vandaag de dag blijf ik met evenveel plezier en toewijding capoeiralessen geven aan volwassenen en kinderen van alle leeftijden. Mijn passie voor capoeira heeft me zelfs geïnspireerd om lichaamsvoeding te gaan studeren aan de hogeschool, zodat ik nog meer kan begrijpen over hoe capoeira ons lichaam en ziel kan transformeren. Deze passie en mijn liefde voor het onderwijzen ervan zijn de drijvende kracht achter mijn werk, waarbij ik mijn studenten inspireer om de rijke cultuur en kracht van capoeira te ervaren.
Ik ben Michele, bekend in de wereld van de capoeira en zelfs daarbuiten als Santinha. De reden voor deze bijnaam is simpel: mijn verlegenheid. Mijn capoeirameester gaf me deze bijnaam zodra hij me zag, omdat ik de enige was die niet naar hem toe ging. Ik was altijd gereserveerd, op afstand van de anderen, en stil.
Dit alles begon in 2005, toen ik met capoeira begon in Salvador, Bahia. Sinds mijn tiende was mijn grootste wens om deel te nemen aan de capoeiralessen die werden aangeboden in een sociaal project in een klein stadje in het binnenland van Bahia. Maar mijn moeder liet het niet toe; ze zei dat capoeira iets voor jongens was en dat meisjes hun benen niet in de lucht gooien, laat staan op hun hoofd staan. Toch ging capoeira nooit uit mijn hoofd. Ik was erg actief en deed aan verschillende sporten na school. Totdat ik, toen ik al in Salvador woonde en vijftien jaar oud was, een jongen op straat zag rennen, gekleed in capoeirakleding. Ik stopte hem meteen en vroeg waar hij capoeira beoefende. Daarna veranderden er veel dingen in mijn leven, en één daarvan was dat capoeira me naar België bracht.